Was es sonst noch gibt

Thema der diesjährigen ‚Boekenweek‘ ist Deutschland. Aus diesem Anlass möchte das Goethe-Institut wissen, welche deutschen Bücher niederländische Deutschlehrer gerne lesen. Darum haben wir die Aktion ‚Mein deutsches Lieblingsbuch‘ ins Leben gerufen. Sind Sie Deutschlehrerin oder Deutschlehrer an einer niederländischen Grundschule, Sekundarschule, Berufsschule, Fachhochschule oder Universität? Dann schicken Sie uns Titel und Autor Ihres deutschen Lieblingsbuches und beschreiben Sie in 150 bis 200 Wörtern, warum Ihnen das Buch so gut gefällt.

Die 10 besten Einsendungen erhalten unser Wortschatz-Spiel ‚Zo dicht bij…‘. Bitte vergessen Sie daher nicht, auch Ihren Namen und Ihre Adresse in der Mail anzugeben. Hier alle Infos

De Actiegroep Duits organiseert in samenwerking met Noordhoff Uitgevers voor de Dag van de Duitse taal de posteractie ‘DeutschlandBilder’. We zoeken de mooiste, meest creatieve en meest gevarieerde poster over Duitsland! Een klas maakt een poster en laat op de poster de diversiteit van Duitsland zien. De mooiste Duitslandposter van een onderbouwklas én een bovenbouwklas maakt kans op een verrassingspakket, waarmee de klas een leuk Duits feestje kan organiseren! Alle info vind je hier

Je kunt nog steeds Mach Mit pakketten bestellen met allerlei leuke gadgets om je DvdDT aan te kleden!

Net op tijd voor de boekenweek 2016 met als thema Duitsland heeft het Duitsland Instituut Amsterdam zijn naslagwerk literatuur aangevuld en geactualiseerd. Op deze plek kun je alles vinden over recente literaire ontwikkelingen in Duitsland, schrijvers en boeken tussen 1990 en nu.

Voor je het weet is ons mooie vak op de Open Dag een tweedimensionale en uitsluitend verbale toestand. Daar gaat de wereld niet van onder, maar een leuk 3D-model op de tafels bij de Open Dag doet natuurlijk een glimlach op de gezichten van je bezoekers toveren! Een leuke aanvulling op de lesmaterialen die je ongetwijfeld toont. Ravensburger heeft allerlei van die puzzels, maar voor ons Duitsfreaks zijn de Brandenburger Tor, het Fachwerkhaus en als topper Schloss Neuschwanstein natuurlijk stuk voor stuk „Leckerbissen“. Los van dat eenmalige optreden op de Open Dag zijn modellen van beroemde gebouwen ook leuk om eens over te vertellen in de les in het Duits.

Je hoeft geen afscheid te nemen van partner noch kind om de hele winter binnen te moeten puzzelen („Waar is papa? Die puzzelt weer op zolder, schat. Later zul je het wel begrijpen, kind!“), want de puzzels zijn stuk voor stuk met een uurtje gemaakt. De stukjes zijn van een fotorealistisch geprint half-hard plastic, die je simpel in elkaar klikt (geen lijm o.i.d. nodig). De Hollandse vraag („Wat kost dat?“) is snel te beantwoorden. Bij bijvoorbeeld bol.com kost Neuschwanstein 35 Euro (daar kon Ludwig het niet voor laten bouwen, zijn familie heeft zijn schulden nog tot 1903 moeten aflossen….) , het vakwerkhuis 20 Euro en de Brandenburger Tor 42 Euro. Je kunt ze na afloop wel weer uit elkaar halen, maar waarom zou je: ze zijn stuk voor stuk echt mooi om te zien. Bij elke puzzel zit ook een korte informatieve beschrijving, die de moeite waard is. Ik vond ze zo leuk, dat ik nadat ik eerst de Brandenburger Tor had gekocht, de andere twee er al snel bijkocht. Gelukkig heeft Ravensburger niet meer typisch Duitse gebouwen geloof (en hoop ik), want verslaving ligt op de loer zoals je ziet…

Een stevige kop van welhaast BILD Zeitung-niveau boven deze bijdrage van mij, maar misschien wel eens op zijn plaats gezien de diepe verontwaardiging die menig talendocent al jaren plaagt. Voor wie het gemist heeft, even to the point samengevat: We moesten ons dingen afvragen als: „Moet ik nu mijn leerlingen bij het mondeling dan maar kunstmatig strenger gaan beoordelen omdat ze niet zo’n held zijn in CE-lezen en ik anders een te groot verschil krijg tussen SE-CE en dan op mijn kop krijg van de schoolleiding en daarna van ouders en kinderen die er niets van snappen?“

In de nieuwsbrief van de SLO van 15 december trof ik deze tekst aan: [citaat:] „Het toezichtkader van de Inspectie wordt aangepast. Met ingang van juni 2016 zal de norm voor de beoordeling van de opbrengsten van een school vervallen. Die hield in dat het verschil tussen het cijfer voor het schoolexamen (SE) en het cijfer voor het centraal examen (CE) niet groter dan 0,5 mag zijn (gemiddelde voor alle vakken). Een school die gemiddeld over drie jaren wat dit betreft onvoldoende scoort, wordt ook niet meer als ‘zwak’ beoordeeld. Wel blijft het verschil SE-CE een indicator voor de Inspectie. Dit houdt verband met de mogelijkheid dat scholen hun examenlicentie verliezen bij langdurig (zes jaar) te groot verschil tussen SE en CE. De Inspectie blijft dus toezien op het verschil tussen SE en CE. Mocht dan ook „blijken dat het verschil tussen SE en CE in de komende jaren enorm groeit, dan is het mogelijk dat de indicator ´Verschil SE-CE´ weer onderdeel wordt van de beoordeling van leerresultaten.“ (Kamerbrief over nieuw model leerresultaten voortgezet onderwijs, 25 juni 2015). “ [einde citaat]

Het komt op mij over als een „als u het niet te bont maakt doen wij niet meer zo moeilijk“ verhaal. In de kaderbrief staan enkele uitspraken die het nieuwe inzicht van onze staatssecretaris weergeven. Zo schrijft Sander Dekker: „Ik heb signalen ontvangen die erop wijzen dat de indicator Verschil SE-CE geen toegevoegde waarde meer heeft en leidt tot ongewenst gedrag. Het voorkomen van een te groot verschil vraagt – te grote – inspanningen van scholen en levert geen bijdrage meer aan de onderwijskwaliteit. “ Kijk aan, dat hadden „we“ hem al eerder kunnen vertellen…

Niet geheel onomstreden en nogal aangezet, maar toch: stof tot nadenken…