Een paar keer per jaar krijg ik in mijn analoge postvak een tijdschriftje met de titel „Prima!“. Ik dacht eerste dat het een soort eigen merk van de Aldi was maar nee. De ondertitel luidt: „Het vakblad voor alle professionals in het voortgezet onderwijs“. Als ik me goed herinner heette dat blaadje eerst „Docentraal“, maar dat klonk misschien toch wat streng. Ooit was er ook zoiets op A4-formaat. Toen luidde de ondertitel „omdat we weten hoe leuk lesgeven is“.
Ik ga er altijd helemaal, zeg maar „professioneel“ (!) voor zitten. Als eerste bestudeer ik de foto’s. Die leraren! Stuk voor stuk uitgerust, blij en gelukkig! Ze baden dan ook in prachtig licht en zijn modieus gekleed – of hebben in elk geval hun mooiste onderwijstrui aangetrokken voor de foto. In de artikelen gaat het over enthousiasmeren, inspireren, uitdagen, ontwikkelen, kansen, implementeren en nog meer moois. Zo wordt in elke uitgave een fraaie design-docentenkamer getoond, voorzien van een enthousiast verhaal over hoe ze dat samen voor elkaar kregen. En dan de leerlingen in het blad: Steevast scharen zij zich op de foto’s vol bewondering spontaan om hun pedagogische helden. Ze zijn aan het werk of lachen vriendelijk. Of allebei. En ze zien er ook altijd zo fris, uitgerust en positief uit! Doe mij daar eens wat klassen vol van!
Maar goed, terug naar de leraren in het blad. Ik citeer een zij-instormer: „Vroeger werkte ik voor de centen, nu geniet ik en werk met plezier.“ Diezelfde collega rekent en passant nog even af met docenten die klagen over werkdruk. Werkdruk is een taboewoord in de wereld van de „Prima!“. Eén zo’n uitgave heft meteen het effect van tien zure artikelen in het vakbondsblaadje op! Wat wil je nog meer? Eh… ‚prima‘ toch?
Maar er is nog een reden waarom ik zo blij ben met de „Prima!“. Het is erg bruikbaar bij de bespreking van de film „Good Bye Lenin!“, een prachtig voorbeeld als het gaat om geregisseerde meningsvorming à la de „Aktuelle Kamera“. Geen wonder, want „Prima!“ komt uit de koker van uitgeverij EDG, een organisatie, die o.a. in opdracht van de SBL, de Stichting Beroepskwaliteit Leraren en andere overheidsorganisaties werkt. En die jongens en meisjes hebben een paar miljoen Euro gekregen om de gevel van het beroep wat op te poetsen – en de binnenkant van compententielijsten en een registratietoestanden te voorzien. Er is dus een flink belang bij een gestage productie van positief nieuws. Ik ken een collega die de „Prima!“ steevast met een sierlijke boog in de oud-papierbak doet verdwijnen, ondertussen iets met „Pravda“ mompelend. Ik moet toegeven, dáár was ik nog niet op gekomen.
Paul Goossen